دردسر همسایگی با زمین‌های رهاشده در نماز۵ 
بنیاد نیکوکاری عماد، شادی را به روستای کلاته‌سرهنگ آورد 
پیشرفت برای امیرحسین رمضانی مهم‌تر از مدال است
امیرحسین رمضانی دو سال پیش، فعالیت ورزشی‌اش را در رشته کاراته سبک کیوکوشین آغاز کرد، اما خیلی زود موفق‌به کسب مدال شد. حالا هم آرزو‌های بزرگ‌تری در سر دارد.
دوازده‌سال بیشتر ندارد، اما با همین سن کم، دو مدال اولی و دومی استانی در کارنامه‌اش دارد. امیرحسین رمضانی دو سال پیش، فعالیت ورزشی‌اش را در رشته کاراته سبک کیوکوشین آغاز کرد، اما خیلی زود موفق‌به کسب مدال شد. حالا هم آرزو‌های بزرگ‌تری در سر دارد؛ اینکه در مسابقات کشوری و بین‌المللی نیز افتخارآفرینی کند.
- چه شد که به رشته کاراته علاقه‌مند شدی؟
قبل از کاراته به فوتبال علاقه داشتم. با دوستانم به زمین چمن نصرت می‌رفتم و بازی می‌کردیم، اما از فوتبال خسته شدم. ۱۰سال بیشتر نداشتم که رشته رزمی را شروع کردم. پدرم من را در سالن رزمی نزدیک خانه ثبت‌نام کرد و من همان جلسه اول از این رشته خوشم آمد. در این رشته استعداد داشتم و خیلی زود پیشرفت کردم.
- اولین مسابقه‌ای که در آن شرکت کردی، چطور بود؟
یک سال کامل تمرین کردم و در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکردم. می‌خواستم تکنیک‌ها را به‌خوبی یاد بگیرم و از همه نظر آماده شوم. بعد از یک سال و چند‌ماه تمرین سخت، شهریور سال۱۴۰۳ در مسابقات قهرمانی استانی سبک کیوکوشین‌کاراته خراسان‌رضوی در رده سنی نونهالان، در بخش کومیته مدال برنز گرفتم.
- چقدر تمرین کردی تا توانستی این مدال را کسب کنی؟
زیر‌نظر استادم تمرین می‌کنم. در طول سال تحصیلی، سه‌روز در هفته به سالن می‌روم. سریع از مدرسه به خانه برمی‌گردم، ناهار می‌خورم، کوله ورزشی‌ام را برمی‌دارم و به سالن می‌روم. در تعطیلات تابستان هم پنج‌روز در هفته تمرین دارم. سعی می‌کنم هیچ‌وقت غیبت نکنم. حتی اگر امتحان داشته باشم، ترجیح می‌دهم در تمرین‌ها حاضر شوم.
- دومین مدالی که به دست آوردی چه بود؟
چند‌ماه پیش در همین مسابقات مدال نقره گرفتم و یک پله بالاتر آمدم. هدفم گرفتن مدال طلا بود، اما بدشانسی آوردم و نشد که اول شوم. اولش ناراحت بودم، اما بعد با صحبت با مربی و خانواده‌ام فهمیدم که باید به‌خاطر پیشرفتی که داشتم، به خودم افتخار کنم.
- بهترین مشوق‌های تو چه کسانی هستند؟
خانواده‌ام. در هر دو مسابقه کنار زمین بودند و من را حمایت کردند، درحالی‌که هیچ‌کدام ورزشکار نیستند. همه هزینه‌های باشگاه، لباس، کفش و... را پرداخت می‌کنند تا من در این مسیر پیشرفت کنم.
- خاطره‌ای از این دو سال تمرین داری؟
یک‌بار حین تمرین پای راستم مویه کرد؛ چون بدنم خوب گرم نشده بود. دو ماه باید استراحت می‌کردم. خیلی سخت بود. در خانه طاقت نمی‌آوردم و به سالن می‌رفتم و تمرین بقیه را تماشا می‌کردم. این دو‌ماه دوری، بدترین خاطره من شد. یاد گرفتم که همیشه باید قبل از تمرین، بدنم را خوب گرم کنم.
- از هدف‌ها و آرزوهایت بگو.
هدفم این است که در مسابقات کشوری و بین‌المللی مدال‌آور شوم و برای کشورم افتخارآفرینی کنم. با این موفقیت، حمایت پدر و مادرم را هم جبران می‌کنم. به مربیگری هم علاقه دارم. دلم می‌خواهد رایگان به بچه‌ها آموزش بدهم تا بچه‌هایی که هزینه کلاس‌ها را ندارند، بتوانند ورزش‌های رزمی را یاد بگیرند.
* این گزارش دوشنبه ۱۲ آذرماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۳ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
